به گزارش قدس آنلاین به نقل از اسلام کوئست ، در آیه 18 سوره حاقه می خوانیم: «یومئذ تعرضون لاتخفی منکم خافیه؛ در آن روز، (شما به پیشگاه خدا) عرضه می شوید و هیچ (کار) پوشیده ای از شما پنهان نمی ماند». در آن هنگام، در آن روز، در قیامت، خود شما عرضه می شوید. قید نفرموده است که عرضه می شوید بر چه و بر که، ولی مفسرین گفته اند و قرائن آیه هم نشان می دهد که همان عرضه بر پروردگار است. عرضه بر پروردگار، معلوم است که از ناحیه پروردگار نیست. یک وقت هست که یک چیزی را بر کسی عرضه می دارند از باب اینکه بر آن کس مخفی است و بر او آشکار می کنند؛ مثل اینکه از او دور است به نزدیک او می برند. ولی یک وقت هست معنی عرضه شدن این نیست که از نظر آن شخصی که بر او عرضه می شود نیازی به عرضه شدن باشد بلکه به معنی این است که خود این -که یک موجود پیچیده و موجودی بوده که باطنش مخفی بوده است- آشکار می شود.

ظهور باطن ها در قیامت:
از خصوصیاتی که در مورد قیامت هست -که قرآن کریم مکرر تصریح می کند- این مسئله است که حقایق و بواطن ظاهر می شوند، یعنی در دنیا چیزهایی ظاهر بود و چیزهایی مخفی، آن مخفی ها از نهانگاه بیرون می آیند و همه ظاهر می شوند. در یک آیه داریم: «یوم تبلی السرائر؛ یعنی در روزی که آن سریره ها آشکار می شود» (طارق/ 9) سریره به معنی باطن است. می گویند سریره هر کسی، یعنی آن باطن باطنش و از آن جهت به باطن سریره می گویند که سری و نهان و پنهان است. «یوم تبلی السرائر». نه تنها سرائر انسان آشکار می شود بلکه آن جهان جهانی است که حقایق عالم در آن جهان به طور کلی مشهود است؛ انسان، هم بواطن و سرائر خودش را مشاهده می کند هم سرائر عالم را. لهذا بعد فرمود: «یوم تبدل الارض غیرالارض والسموات و برزوا لله الواحد القهار؛ روزی که زمین تبدیل می شود به غیر زمین، یعنی همین زمین تبدیل می شود به غیر زمین یعنی چیز دیگری، باطن این زمین آشکار می شود (و همین طور آسمان ها) و همه ظاهر و هویدا و عرضه می شوند برای ذات پروردگار یگانه» (ابراهیم/ 48)

منـابـع